به نقل از سایت اخبار دین و اندیشه : به گزارش خبرنگار مهر، امیر محقق مدیر روابط عمومی مدرسه ملی سینما در یادداشتی به بهانه کسب دومین جایزه پیاپی بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم کوتاه تهران توسط مدرسه ملی سینمای ایران و امید شمس، به اهمیت «فیلنامه» در سینمای کوتاه پرداخته است.
متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
«این جمله برایمان غریب نیست که مشکل سینمای ایران به لحاظ محتوا، اول به فیلمنامه برمی‌گیرد؛ مشکلی که به غیر از سینمای بلند با شدت کمتری در سینمای کوتاه نیز مستتر است اما در سینمای کوتاه به دلیل خلاقیت بیشتر فیلمسازان و ریسک کمترِ فیلمسازی کوتاه، شاهد فیلمنامه‌های به مراتب جسورانه‌تر و نوآورانه‌تری هستیم فیلمنامه‌هایی که خصوصا در سال های اخیر فیلم‌های کوتاه ایرانی را روی سکوی بهترین فستیوال‌های فیلم جهان معرفی کرده است.
اصولا مدیوم فیلم کوتاه آن طور که باید در مقوله‌های تخصصی و فنی همچون فیلمبرداری، بازیگری، نویسندگی و غیره، موردتوجه قرار نمی‌گیرد و به تبع آن، افراد متبحر و تکنسین‌هایی که اختصاصاً در حوزه فیلم کوتاه، شناس باشند هم در سیکلی طبیعی تربیت نمی‌شوند.
برخی ایراد کار را در جدی نگرفتن سینمای کوتاه، آنطور که باید و شاید، می‌دانند و برخی نیز وجود این قانون نانوشته که در ایران، سینمای کوتاه به مثابه پلی است برای ورود به سینمای بلند.
با وجود طرح‌ها و ایده‌های خلاق، جوایز بسیار معدود بین‌المللی که در زمینه فیلمنامه‌نویسی سهم سینمای کوتاه ایران بوده نیز می‌تواند نشانی بر توجه کمتر به آن باشد؛ سناریوهایی که معمولاً توسط خود کارگردانان فیلم‌ها نوشته می‌شود. در آموزشگاه‌ها نیز دوره‌های آموزشیِ با محوریت نویسندگی فیلمنامه کوتاه نیز به چشم نمی‌خورد و در جهت مخالف آن، می‌توانید برای تبدیل ایده‌های کوتاه به فیلمنامه‌های بلند، با کمی جستجو دوره‌ی مورد نظر خود را پیدا کنید.
طبق اعلام انجمن سینمای جوان، از ابتدای سال ۹۶ تا پایان نیمه اول سال ۹۷ از میان انبوه جوایز بین‌المللی سینمای کوتاه که تعدادشان به چند هزار می‌رسد، تنها ۷ جایزه خارجی سهم فیلمنامه‌نویسی در سینمای کوتاه بوده که فیلم «حد» ساخته جواد دارایی، «درخت زیتون سعد» به کارگردانی احمد زائری، «درخت زیتون سعد» احمد زائری، «رد پا» محسن باقری دستگردی، «روتوش» کاوه مظاهری، «سهمی از سهم» کاوه جاهد، «من اینو دوست ندارم» جواد دارایی و «وقت ناهار» علیرضا قاسمی هفت فیلم کوتاهی هستند که در جشنواره‌های آمریکا، فیلم صلح آسیا، جشنواره جهانی فیلم و فیلمنامه لهستان، فیلم‌های ایرانی سانفرانسیسکو، فرانکلین کانتی و فراپای برزیل در شاخه فیلمنامه برگزیده شده‌اند.
تام پالمن، تهیه کننده سوئدی و داور بخش بین‌الملل سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران درباره اهمیت توجه به فیلمنامه در آثار کوتاه در گفتگویی با ایرنا گفته است: «با توجه به پیشرفت تکنولوژی در حوزه سینما معتقدم بخش فیلمنامه هم باید در همین راستا پیشرفت و تغییر کند، یعنی از ابزار روز دنیا در روایت و قصه استفاده شود». پالمن همچنین معتقد است: «با این نوع نگاه هیچ وقت نمی‌توان آثار تاثیرگذاری در حوزه فیلم کوتاه ساخت و در واقع مهم‌ترین عنصر این گونه فیلم‌ها یعنی همان هیجان از فیلم گرفته می‌شود.»
در بخشی از پیام رییس سابق سازمان سینمایی، مهندس محمدمهدی حیدریان به سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران نیز آمده است: «روحیه جستجوگری، بدعت و نوآوری از ابتدا با سینما عجین بوده و برای بروز این روحیه چه عرصه‌ای فراگیرتر از فیلم کوتاه؟ سینمایی که علی‌رغم کوتاه بودنش حجم وسیعی از خلاقیت و نوآوری را پذیرا بوده و هست. به جرأت می‌توان گفت حرف زدن در قالب فیلم کوتاه دغدغه تمام کسانی است که سینما را به عنوان ابزاری برای بیان حرف‌هایشان می‌شناسند.»
اما چه می‌شود که فیلمنامه در سینمای کوتاه که شاکله‌ی این مدیومِ حالا بسیار تاثیرگذار در دنیای تصویر است، همیشه مغفول واقع شده و گاه در حد و اندازه‌ی کاغذی می‌ماند برای شروع و هدف‌گیریِ چند دقیقه ترکیب تصاویر. سوال همچنان باقی است!»