به نقل از سایت اخبار دین و اندیشه : به گزارش خبرگزاری مهر، برنامه «رهیافت» رادیو گفت وگو با موضوع دین و تجدد و چگونگی جمع این دو موضوع با حضور حجت الاسلام مهدی عبداللهی، عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران به روی آنتن رفت.
حجت الاسلام مهدی عبداللهی در آغاز با اشاره به مفاهیم دین و تجدد گفت: مقصود از دین آئینها و مقرراتی است که ناظر بر سعادت است که خود این مقررات برآمده و مبتنی بر دسته باورها و اعتقادات است. بر همین اساس ادیان را به حق و باطل تقسیم میکنیم و در قرآن، کفار هم به یک دین نسبت داده میشوند و در واقع آنها نیز مقید به آئین و مقرراتی هستند که برآمده از دسته باورها و اعتقادات است. امروزه منظور ما از دین حق، اسلام است.
وی با بیان اینکه مدرنیته سابقهای بیش از اسلام دارد، اظهار داشت: در ظرف مدرنیته یا تجدد، میتوان آن را با مسیحیت نیز مقایسه کرد. مدرنیته به لحاظ لغوی به معنی امروزی و امر حادث و جدید است اما در اصطلاح مدرنیته، به هر مؤلفه و ابزار جدید و نویی مدرنیته اطلاق نمیشود بلکه منظور از مدرنیته نگرشی است که در دوران مدرن بر اندیشه انسانی حاکم شده است و این دوران در فرهنگ و تمدن غربی پس از دوره رنسانس پدید آمده است.
عضو هیئت علمی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران بیان کرد: در دوره مدرنیته یا تجدد، نگرش جدیدی در اندیشه مغرب زمین حاکم شده است که با روش پیش از خودش یعنی اندیشه و جهان بینی به ظاهر الهی قرون وسطی، تفاوت بنیادین دارد. فلسفهای که در این دوران ظهور کرده است را فلسفه مدرن مینامند و در حقیقت در دوره قرون وسطی جهان بینی الهی و دینی حاکم است.
وی خاطرنشان کرد: پس از قرون وسطی و در جریان رنسانس دو اتفاق مهم در غرب رخ میدهد که اتفاق نخست افول کلیسا است؛ کلیسایی که همه وجوه و مناسبات انسانی را در مغرب زمین در اختیار داشته است و پس از تقریباً ده قرن حضور پر رنگ در دنیای غرب به جهت دلایلی، تسلط خودش را از دست میدهد. مقوله اصلی دوم دوره رنسانس ظهور و رشد علوم تجربی است هر چند در قرون وسطی رشد و پیشرفت علوم تجربی را شاهد بودیم اما نحوه نگرش به این علوم در دوره مدرن کاملاً متفاوت بوده است.
حجت الاسلام عبداللهی ادامه داد: در قرون وسطی معرفت به جهان و معرفت به طبیعت به مثابه شناخت نعمتها و مخلوقات خداوند متعادل است و طبیعت به مثابه آیات خداوند مورد مطالعه قرار میگیرد اما در دوره مدرن، معرفت به جهان و طبیعت برای سلطه و مهار طبیعت است.