به گزارش خبرنگارمهر، نشریه سلامت الکترونیک، سابقه‌ای تقریبا ۲۰ ساله در ایران دارد. این طرح همواره نسخه مطلوب بسیاری از بازیگران نظام سلامت بوده و در حال حاضر در دستور کار مهمترین بازیگر نظام سلامت یعنی وزارت بهداشت نیز قرار گرفته است.

در طی این دو دهه بازیگران مختلف دولتی و شبه دولتی طرح‌هایی را به اسم سلامت الکترونیک طرح‌ریزی و به عرصه اجرا کشانده‌اند و در واقع خواسته‌اند از اعتبار آن به نفع خود استفاده کنند و این در حالی است که این نسخه‌ها ممکن است بدلی و ناقص بوده و نتوانند نیاز واقعی مورد نظر را برآورده کنند. در این صورت است که پس از اجرای طرحِ معیوب، صورت کلی سلامت الکترونیک زیرسوال رفته و از دستورکار اصلی به حاشیه رانده خواهد شد. در نظام سلامت به صورت متعدد شاهد ویرانی ایده‌ها و طرح‌هایی بودیم که در جای‌جای دنیا سودمند واقع شده‌اند. این طرح‌ها بدون کار کارشناسی کافی در ایران تجویز شده و پس از مدتی ناهمخوانی و اجرای ناقص به کنار گذاشته می‌شوند. نمونه بارز آن در بحث اعتباربخشی بیمارستانی است که هر از چند گاهی مدلی از ارزیابی مطرح و آن را به بیمارستان‌ها تکلیف می‌کنند و با این کار نه تنها هدف آن مدل‌ها که ارتقاء کیفیت ارائه خدمت است، تامین نمی‌شود، بلکه بر هزینه‌های روزمره بیمارستان‌ها هم افزوده می‌شود. از این رو باید در ابتدا به شناخت مناسبی از سلامت الکترونیک رسید تا بتوانیم طراحی مناسب در این زمینه پیگیری و اجرا نماییم.

 پرونده سلامت الکترونیک هسته سلامت سعی کرده است تا حدی به این امر کمک کند. در این پرونده در ابتدا به این موضوع پرداخته‌ شده که اصل سلامت الکترونیک چیست و سابقه و پیشینه آن در دنیا از چه قرار است؟ با دانستن این موضوع می‌توانیم قضاوت کنیم که آیا طرح‌های مختلفی مثل طرح سیب وزارت بهداشت، مصداق خوبی از سلامت الکترونیک است و یا تنها اسم آن را یدک می‌کشد؟

سوال بعدی اساسی آن است که اصل پیاده‌سازی طرح سلامت الکترونیک چه فایده ای برای نظام سلامت دارد؟ زیرا تا هدف و کارکرد یک طرح مشخص نباشد، نه تنها نمی‌توان به خوبی به طراحی و اجرا اقدام نمود، بلکه پس از اجرا نیز نمی توان به ارزیابی مبادرت کرد. از این رو در ادامه پرونده، مهم‌ترین کارکرد آن طرح یعنی کاهش هزینه‌ها مورد واکاوی قرار گرفت.

 اما فقط شناخت مطلوب‌ها کفایت نمی‌کند، بلکه باید موانع را هم به خوبی مورد شناسایی قرار داد. هر طرحی با موانعی روبروست و پیشبرد طرح محقق نخواهد شد، مگر آنکه مجری طرح به خوبی این موانع را بشناسد و بر اساس آن‌، خط‌مشی گذاری و اجرا را پیش گیرد. مسائل و موانع مرتبط با خط‌مشی گذاری سلامت الکترونیک قسمتی دیگر از پرونده سلامت الکترونیک را تکمیل می‌کند.

 نکته حائز اهمیت آن است که پس از توجه به ابعاد این طرح باید نگاهی دقیق‌تر و آمیخته با تجارب عملیاتی به این طرح داشت تا خط‌مشی‌گذار با شناخت بهتری اقدام نماید. این نکات مهم عملیاتی را، دکتر کامران باقری لنکرانی با تجربه سیاستی خود در این پرونده قلم زده‌اند. در انتهای نشریه نیز نگاهی به آینده داشته و مه‌داده‌ها را به عنوان مسیری که ممکن است پیش روی سلامت الکترونیک باشد، ترسیم کرده‌ ایم.

بنابراین در این پرونده سعی شده مهمترین سوالاتی که سلامت الکترونیک به صورت کلی و اجرای آن در ایران با آن مواجه است مطرح شود تا شاید بابی گشاده شود به سوی پژوهش‌ها و دقت‌های علمی از جانب پژوهشگران و خط‌مشی گذاران تا با همراه کردن نظر و عمل بر پیاده‌سازی و ارتقاء هرچه بهتر این طرح بکوشند.

علاقمندان جهت تهیه نسخه چاپی یا الکترونیک این پرونده می‌توانند به سایت فروشگاه مرکز رشد دانشگاه امام صادقعلیه‌السلام به نشانی Rushda.ir مراجعه نمایند.